Portraits : Live at Montreux
Catalogusnr.:JKD6822
Film uitgebracht:0001
Drager uitgebracht:December 2012
Genres:
- Pop
Jouw waardering:
- *
- *
- *
- *
- *
Gemiddeld:nog geen waarderingen
Product:2 dvd-video's
Bestel-info:
- Eagle Vision 9783943573008
DVD regio:
- regio 0 (oa. Nederland)
TV standaard:
- PAL
- Kleur
Object status:
Tracks
-
- Deep Purple
1Smoke on the water -
- George Benson
2In your eyes -
- Legends
3Going down slow -
- Nile Rodgers
- Chic
4Le freak -
- Gary Moore
5The stumble -
- Joe Cocker
6Up where we belong -
- Emerson Lake & Palmer
7Tiger in the spotlight -
- Candy Dulfer
8Lily was here -
- Ladysmith Black Mambazo
9Homeless -
- Rory Gallagher
10Tattoo'd lady -
- James Brown
11Papa's got a brand new bag -
- Johnny Cash
12Ghost riders in the sky -
- Earth Wind & Fire
13September -
- Jeff Healey
14My little girl -
- Youssou N'Dour
15Shaking the tree -
- Otis Rush
- Eric Clapton
- Luther Allison
16Every day I have the blues -
- Bonnie Raitt
17Nothing seems to matter -
- The Moody Blues
18Gemini dream -
- Suzanne Vega
19Luka -
- Alice Cooper
20School's out -
- Jamiroquai
21Cosmic girl -
- UB40
22Red red wine -
- Albert Collins
23Iceman -
- Isaac Hayes
24Theme [Shaft] -
- Gary Moore
25The blues is alright -
- Santana
26Why can't we live together -
- Jethro Tull
27Aqualung -
- Quincy Jones
28Everything must change -
- Run DMC
29Walk this way -
- Weather Report
30Cannon ball -
- Van Morrison
31Moondance -
- Jonny Lang
32Lie to me -
- Deep Purple
33Strange kind of woman -
- Seu Jorge
34Mania de peitao; Ai que saudades da Amélia -
- Mink DeVille
35Spanish stroll -
- Korn
36Falling away from me -
- Naturally 7
37Feel it in the air tonight -
- Johnny Cash
38Jackson -
- Rory Gallagher
39Tore down -
- Yes
40Don't kill the wale -
- Nina Simone
41My baby just cares for me -
- Eric Clapton
42I shot the sheriff
Gerelateerde artikelen
-
Muzikale wereldreis (8): Swinging Addis
Geweld, hongersnood, dictatuur en immigratie kregen de Ethiopische muziek niet kapot. Sterker nog, anno 2016 is de muziek die… meer
-
Merle Haggard (79) overleden
Merle Haggardoverleed op 6 april 2016 op 79-jarige leeftijd. Vooral in de Verenigde Staten was de countryzanger geliefd. Met… meer
-
Curiosa pop: 5 x iets anders van Queen
Elk jaar met oud en nieuw hetzelfde liedje. Op het moment dat de oliebollen al een beetje slof en muf worden, moet je ook nog… meer
-
De Tijdmachine: James Brown
James Brownwas in 1988 nog maar een schim van de ster die hij ooit was. Dat bleek wel op 25 september toen een gedrogeerde… meer
-
De Tijdmachine: Phil Lynott
Het jaar begon in 1986 slecht voor de fans van de Ierse rockband Thin Lizzy. Op 4 januari kwam het bericht dat frontman Phil… meer
-
De Tijdmachine: Mar Y Sol Festival
Woodstock, Monterey, Isle Of Wight, Kralingen: de grote popfestivals van de jaren zestig en zeventig hebben met het klimmen… meer
-
Curiosa pop: Amerikanen die Duits zingen
Niet veel Amerikanen spreken een tweede taal. Daarom zal een Amerikaan niet snel in een andere taal dan het eigen Engels zingen. meer
GenresPop
Pop als zelfstandig genre binnen de popmuziek is eigenlijk een kunstmatige categorie. Het omvat alles wat buiten de andere popsoorten valt, maar bezit daarmee toch min of meer eigen kenmerken. In pop ligt de nadruk op het liedje. Compositie, melodie en productie zijn belangrijker dan stijl en inhoud. Pop ligt goed in het gehoor en spreekt idealiter een massapubliek aan. Onder haar beoefenaars treffen we dan ook veel hitmakers aan, uiteenlopend van The Beatles tot Michael Jackson, en van Simon & Garfunkel tot de Spice Girls. meer
Artiest Deep Purple
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist Ritchie Blackmore, de klagende tenor van Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers David Coverdale en Joe Lynn Turner en de gitaristen Tommy Bolin en Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden. meer
Chic, het geesteskind van gitarist Nile Rodgers en bassist Bernard Edwards, was één van de meest succesvolle groepen uit het discotijdperk, zowel op financieel als op creatief vlak. Kale, gesyncopeerde ritmes vormden de basis van Chics gelikte maar hoogst herkenbare geluid. Chic wist het middelmatige geluid dat veel disco-artiesten kenmerkte te vermijden, om zo een breed scala aan luisteraars aan te spreken. Na het uiteenvallen van Chic gingen Rodgers en Edwards verder als succesvolle producers. Hun invloed was te horen in de muziek van artiesten als David Bowie en Duran Duran.
Gary Moore doorliep dezelfde school als veel van zijn generatiegenoten. Op zijn achtste leerde hij zijn eerste loopjes spelen en na het horen van The Beatles verdiept hij zich in de blues. Nadat hij met de groep Skid Row twee albums had uitgebracht rolde hij binnen bij Thin Lizzy. Met die groep nam hij het album Black Rose (1979) op. Moore bracht een groot aantal solo-albums met degelijke bluesrock uit, maar met Still Got The Blues (1990) raakt hij plots de jackpot en scoorde hij ook in Nederland twee top-10 hits. Moore was nog volop actief toen hij op 7 februari 2011 plotseling overleed aan de gevolgen van een hartinfarct.
Joe Cocker was niet alleen de schepper van ‘de meest huiveringwekkende schreeuw uit de popmuziek’ - in zijn bewerking van de Beatles' ’With A Little Help From My Friends - maar ook een uitstekend vertolker van rock met een soulvol randje. Na zijn doorbraak op het Woodstock Festival (1969) proefde Cocker een paar jaar van het succes. Na enkele jaren uit beeld te zijn verdwenen, dook de zanger in de jaren tachtig weer op met de verrassend soft klinkende rockhits als Up Where We Belong en You Are So Beautiful.
(bron: wikipedia)
Croydon (Londen)
Emerson Lake & Palmer (ELP) is de naam van een Britse band uit de jaren zeventig, die wordt ingedeeld bij progressieve en symfonische rock.
Keith Emerson speelde in The Nice en Greg Lake in King Crimson, toen ze elkaar in 1969 ontmoetten in Fillmore West, waar hun beider bands zouden optreden. Toen ze samen een soundcheck deden 'klikte' het muzikaal gezien meteen.
The Nice viel al spoedig uit elkaar. King Crimson maakte nog één lp met Greg Lake,... meer
Wanneer saxofoniste Candy Dulfer in 1989 op 21-jarige leeftijd doorbreekt met de door David Stewart (Eurythmics) gecomponeerde single Lily Was Here, noemt niemand haar meer ‘de dochter van Hans Dulfer’. Het nummer reikt naar de nummer-1 positie in Engeland en Nederland. Met haar eigen groep Funky Stuff zoekt Dulfer het veel meer in de funkhoek. Haar talent wordt opgemerkt door Prince en ze speelt mee op zijn albums Graffitti Bridge en Batman. Op haar latere soloalbums speelt ze ook jazzdance en r&b. De lijst van belangwekkende artiesten met wie Dulfer samenwerkt is imponerend. Een kleine greep: Aretha Franklin, Maceo Parker, Van Morrison, Trijntje Oosterhuis en Pink Floyd.
Al in 1964 zette Joseph Shambalala het koor Ladysmith Black Mambazo op. De groep legde zich toe op het vertolken van de isiscathamaiya, een vocale traditie van de Zuid-Afrikaanse Zulu. De groep groeit al snel uit tot het beste koor in haar soort en vanaf het midden van de jaren zeventig treedt de groep ook in het buitenland op. De grote doorbraak komt wanneer Ladysmith Black Mambazo meezingt op het uiterst succesvolle Graceland (1986) van Paul Simon. Shaka Zulu, het album wat een jaar hierna verscheen, behoort tot de beste van de groep.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Johnny Cash, de onvervalste ‘outlaw’ die liedjes zong alsof hij als cowboy aan het kampvuur zat, schreef in de jaren vijftig country- en rockabillygeschiedenis op het Sun-label. De ongepolijste en charismatische Cash werd aan het eind van de jaren zestig een superster in Amerika, compleet met een eigen tv-show en een glanshuwelijk met June Carter. In de jaren negentig bracht Cash zijn American Recordings albums uit, die juichend werden ontvangen. Op deze cd’s zong Cash een divers repertoire: van volksliedjes tot alternatieve rockcovers. Cash slaagde er in om een eigen unieke stijl te scheppen, een amalgaam van gospel, folk, rock en vooral country. Vier maanden nadat zijn vrouw overleed, stierf Cash op 12 september 2003. In 2005 bereikte Cash postuum een enorm publiek toen zijn leven werd verfilmd in Walk The Line.
(bron: wikipedia)
Earth, Wind & Fire (ook wel EWF genoemd of The Mighty Elements of the Universe) is een Amerikaanse band die soul, funk, jazz- en discomuziek maakt – en ook verschillende muziekstijlen combineert – met prominente rollen voor percussie, blazers, kalimba, bas en zang. De band was vooral in de jaren zeventig populair.
De band werd in 1969 in Chicago opgericht door Maurice White, voormalig sessiedrummer van het Chess-label, het songwritersduo Wade Flemons en Don Whitehead en gitarist Michael Beale. Onder... meer
Youssou N’Dour is één van de absolute supersterren van Afrika. Wellicht was hij zich op jonge leeftijd al bewust van zijn toekomst want vanaf 1979 leidde hij Les Super Étoiles de Dakar (Supersterren van Dakar). Die groep was de pionier van de mbalax, de stadsmuziek van Senegal. De combinatie van pop, jazz, Cubaanse ritmes en West-Afrikaanse zang blijkt een winnende en de groep treedt veel op, uiteindelijk ook in Europa. De groeiende Westerse interesse in Afrikaanse pop zorgt ervoor dat N’Dour in 1986 een duet mag zingen op Peter Gabriel’s album So. Vanaf 1990 worden N’Dours soloalbums wereldwijd uitgebracht en ook goed ontvangen. Een duet met Neneh Cherry, 7 Seconds, wordt een hit in 1994 en luidt de definitieve doorbraak van de zanger in. N’Dour zet zich daarnaast in voor veel goede doelen.
Al vier decennia houdt Eric Clapton de erfenis van de Britse blues levend in de mainstream rock. Vanaf zijn tijd bij de Yardbirds en John Mayall, gedurende zijn periode als gitaargod bij Cream en Blind Faith en uiteindelijk ook op zijn kalmere soloalbums, bewees Clapton een van de succesvolste rockmuzikanten te zijn. Vanwege zijn supersterrenstatus als gitarist dook Clapton op naast de grootste acts van de twintigste eeuw. Zo speelde hij de solo op While My Guitar Gently Weeps van The Beatles, speelde hij mee tijdens The Bands Last Waltz en nam hij een album op met B.B. King. ‘Slowhand’ overwon veel persoonlijke tegenslagen en kan inmiddels terugkijken op een lange en productieve loopbaan.
Moody Blues is een van de langst bestaande rockbands. De groep werd opgericht in het midden van de jaren zestig als tak van de Britse rhythm-and-bluesboom en haalde niet veel later succes met de psychedelische en symfonische pop van Nights In White Satin. Gedurende de jaren zeventig perfectioneerden ze hun melodische en door klassieke muziek beïnvloede stijl, waarmee ze een brug creëerden tussen progressieve rock en pop. Dit geluid werd het handelsmerk van Moody Blues dat zij tot op de dag van vandaag uitdragen.
Alice Cooper (geboren als Vincent Furnier, 4 februari 1948) werd in de jaren zeventig beroemd met een mix van hardrock en horrortheater. Met zijn uitzinnige imago en podiumact vond deze bizarre entertainer zo ongeveer in zijn eentje het genre van de ‘shock rock’ uit. Het leverde hem veel beroemde opvolgers (Marilyn Manson, Rob Zombie) op. Aan het einde van de jaren zeventig was Cooper een beroemdheid en was hij te zien in een aantal speelfilms. Tot in de 21ste eeuw bleef hij acteren en zingen, wat zijn status als muzikale icoon alleen maar verstevigde.
UB40 was niet alleen de eerste Engelse reggaeband die grote successen boekte, het was ook de enige reggae-act die, na Bob Marley & The Wailers, op grote schaal doorbrak in de Verenigde Staten. Hoewel hun latere werk wat werd afgezwakt door een gladde popproductie, bewezen ze altijd eer aan hun reggaewortels. Op het succesvolle album Labour Of Love speelde de groep alleen covers van reggaeartiesten, waarmee de band niet veel later ook nog de studio zou induiken.
(bron: wikipedia)
Isaac Lee Hayes (Covington, 20 augustus 1942 – Memphis, 10 augustus 2008) was een Amerikaans soul- en funkmusicus en acteur. Isaac Hayes kreeg vooral grote bekendheid met de soundtrack Theme from Shaft voor de blaxploitation-film Shaft uit 1971. In latere jaren kreeg hij bekendheid bij een nieuw publiek door zijn stem te verlenen aan het karakter Chef in de animatieserie "South Park".
Isaac Hayes verloor op vrij jonge leeftijd zijn ouders, waarna hij werd opgevoed door zijn grootouders. Op zijn... meer
Carlos Santana is een van de zeldzame gitaristen met een direct herkenbaar geluid. Zijn band Santana boekte internationale successen met een soulvolle mix van blues, rock en latin. Zijn psychedelische platen uit de jaren zestig, fusionalbums uit de jaren zeventig en popcrossovers rond 2000 zorgden ervoor dat Carlos Santana uitgroeide tot een gerespecteerde en invloedrijke artiest. Hoewel Santana hits scoorde van de late jaren zestig tot de vroege jaren tachtig, bleef hij daarna uit het zicht van het grote publiek totdat hij in 1999 een grote hit scoorde met zijn comebackalbum Supernatural. Op dit album werkte Santana samen met een nieuwe generatie popsterren die hem introduceerden bij een heel nieuw publiek.
Eén van de reuzen in de Britse progrock, vooral populair aan het begin van de jaren zeventig. De groep werd in 1968 opgericht in Blackpool door de Schotse zanger/dwarsfluitist Ian Anderson. De groep, door haar fans liefkozend ‘Tull’ genoemd, viel op door de stevige invloeden uit Engelse en Keltische volksmuziek. Ook wanneer progrock minder populair wordt, blijft Jethro Tull een graag geziene gast op internationale podia. Niet in de laatste plaats door de sterke liveshows met Anderson als troef, die vaak fluit speelt staande op één been. De groep verbaast in 1990 vriend en vijand door een Grammy Award voor beste ‘heavy metal act’ te winnen, ten koste van Metallica. Jethro Tull reageert met de voor hun kenmerkende humor op de daaropvolgende consternatie. Ze plaatsen in een Engels tijdschrift een paginagrote advertentie met de tekst: ‘The flute is a (heavy) metal instrument’.
(bron: wikipedia)
Hollis, Queens
Run-D.M.C. was een hiphoptrio opgericht door dj Jam Master Jay (Jason Mizell) en bestaande uit de rappers Run (Joseph Simmons) en D.M.C. (Darryl McDaniels). Deze drie groeiden gezamenlijk op in de New Yorkse wijk Hollis, Queens.
De single Walk this Way (1986), van hun derde album, werd de doorbraak van Run-D.M.C.. Dit nummer opgebouwd uit rockgitaar-riffs, een bewerkt nummer van Aerosmith waaraan ook de leden Steven Tyler en Joe Perry meewerkten, was een voorloper van hun latere werk,... meer
(bron: wikipedia)
Weather Report was een toonaangevende Amerikaanse jazz- en jazzrockband uit de jaren zeventig en jaren tachtig.
De groep werd in 1971 opgericht door Joe Zawinul (piano en synthesizers) en Wayne Shorter (saxofoon), die eind jaren zestig bij Miles Davis hadden gespeeld. In 1959 hadden ze al eens korte tijd samen in de band van Maynard Ferguson gezeten. Tien jaar later ontmoetten ze elkaar weer, bij de opnamen van de Miles Davis-albums In a Silent Way en Bitches Brew. Ze besloten... meer
Van Morrison viel voor het eerst op als krachtige vocalist van de jaren 60-groep Them (Baby Please Don’t Go, Gloria) en daarna met de solohit Brown-Eyed Girl. Morrison volgde dat succes op met twee sleutelalbums, Astral Weeks en Moondance, waarop hij meesterlijk folk, gospel, rock en jazz combineerde. De soulvolle Ier is een van de meest complexe artiesten die de rock-'n-roll voortgebracht heeft. Op de vele uitmuntende opnames die hij in zijn lange carrière heeft gemaakt klonk hij zowel peinzend als gepassioneerd. Zijn vorm van rockmuziek, die sterk op rhythm and blues leunt, bevat ook altijd een mystiek element.
Tussen de (post)punkbands die eind jaren zeventig de New-Yorkse club CBGB’s onveilig maken is Mink DeVille,onder aanvoering van voorman Willy DeVille, een vreemde eend in de bijt. Toch wordt het debuutalbum Cabretta, geproduceerd door Jack Nitzsche, meteen herkend als een meesterwerk waar rhythm and blues en rock and roll een fraai verbond aangaan met de romantische teksten van Willy. Als de single Spanish Stroll vervolgens een wereldhit wordt is de naam van Mink DeVille definitief gevestigd. In 1987 gaat frontman (en enige contante bandlid) Willy DeVille onder eigen naam verder.
Heavy metal leek in het midden van de jaren negentig zijn mainstream-populariteit te verliezen maar Korn blies het genre weer nieuw leven in. De combinatie van furieuze raps, schreeuwzang en explosieve gitaarriffs leverde de groep een eindeloze rij imitators op. In de late jaren negentig groeiden deze rapmetalpioniers uit tot één van de grootste rockbands van Amerika.
Kernleden van Yes zijn zanger Jon Anderson, bassist Chris Squire en drummer Bill Bruford, later aangevuld met gitarist Steve Howe. De groep voltooit zijn geluid met de virtuoze toetsenist Rick Wakeman. In deze bezetting ontstaan baanbrekende albums vol even complexe als melodieuze symfonische rock. Naast Emerson, Lake and Palmer is Yes de grote progband van de vroege jaren zeventig.
Nina Simone was een geweldig pianiste, een meeslepend vocaliste en een compromisloze persoonlijkheid. Met haar politiek-maatschappelijk bewustzijn en brede smaak onderscheidde ze zich van de concurrentie. Haar interpretaties van soul, jazz, blues en standards zijn verbluffend en uniek, niet voor niets noemen de fans haar “The Goddess”. Ze vestigde haar naam als jazzgrootheid met een ontroerende vertolking van George Gershwins I Loves You Porgy. Tot haar invloedrijke werk uit de jaren zestig behoren Forbidden Fruit en I Put A Spell On You. Een van haar singles, Don’t Let Me Be Misunderstood, werd later een wereldhit voor The Animals. Later zou ze minder regelmatig opnemen, maar in 1987, tijdens een periode waarin ze zich vrijwillig had teruggetrokken in Frankrijk, had ze een toevalshit nadat haar versie (uit de jaren vijftig) van My Baby Just Cares For Me was gebruikt in een tv-reclame. Simone overleed in 2003 in haar huis in Frankrijk. Ze werd 70 jaar.