The Who denderde midden jaren zestig met jeugdige arrogantie de popwereld binnen. Ook toen het Londense kwartet zich later waagde aan rockopera's als Tommy en Quadrophenia bleef die vurigheid een kenmerk van de groep. De molenwiekende gitarist Pete Townshend en Keith Moons bovenmenselijke drumspel waren de meest in het oor springende kenmerken van The Who's rockgeluid. In combinatie met de intrigerende baslijnen van John Entwistle en Roger Daltreys oerschreeuw schiep de groep een uniek geluid. De groepsleden hervonden elkaar op onregelmatige basis, ook nadat Moon in 1978 overleed aan de gevolgen van een alcoholvergiftiging. In 2006 brachten Daltrey en Townshend Endless Wire uit, het eerste The Who-album in 25 jaar, een wapenfeit waar nog maar weinigen op hadden durven hopen.
meerToen Tom Petty (Gainesville Florida, 1950) als tiener voor het eerst The Rolling Stones hoorde, dacht hij: ‘Hee, dat kan ik ook’. Met zijn vaste begeleidingsband The Heartbreakers deelt hij, net als de Stones, de liefde voor simpele maar doeltreffende bluesy rockmuziek. Na een lange en weinig succesvolle aanloopfase, onder meer met de groep Mudcrutch, raakt Petty in 1979 de jackpot met Damn The Torpedoes, het debuutalbum van Tom Petty & The Heartbreakers. Twee singles, Don’t Do Me Like That en Refugee, belanden in de Amerikaanse top-40. Petty verhaalt met zijn lijzige stem over de dromen en mislukkingen van gewone Amerikanen. Into The Great Wide Open (1991) is een andere mijlpaal in Petty’s loopbaan, zowel artistiek als commercieel.
Lynyrd Skynyrd was één van de groepen die hardrock injecteerde met invloeden uit blues, soul en gospel: ‘southern rock’, een geluid dat rechtstreeks uit het zuiden van de VS kwam. De groep vernoemde zich naar Leonard Skinner, de gymleraar op hun middelbare school. Het rootsy geluid van de band en het lijzige accent van zanger Ronnie van Zant sprak veel Amerikanen aan. De groep scoorde grote hits met nummers als Sweet Home Alabama en Freebird. De opmars van de groep werd in 1977 wreed onderbroken door een vliegtuigongeluk waarbij drie bandleden omkwamen. Vanaf 1987 speelt een incarnatie van de groep, met Ronnie’s broer Johnny van Zant als zanger, verder onder de oude naam. Live staat de groep nog altijd haar mannetje, maar de cd’s kunnen niet tippen aan de albums die de groep in de jaren zeventig uitbracht.
Door klaterende, heldere elektrische gitaren toe te voegen aan nummers van Bob Dylan, waren The Byrds medeverantwoordelijk voor het uitvinden van folkrock. Daarnaast waren zij vroege vertegenwoordigers van psychedelische rock en later - met de huidige held van de alt.country Gram Parsons - voorvechters van de countryrock. Aangevoerd door Roger McGuinn met zijn kenmerkende Rickenbacker gitaar verwierf de bezetting van het midden van de jaren zestig – waarvan ook David Crosby, Gene Clark en Chris Hillman deel uitmaakten – voor het eerst bekendheid met hun unieke versie van Dylans Mr Tambourine Man. Na vele personeelswijzigingen bleef een vaste kern over, die bestond uit McGuinn en Hillman. De kortstondige toetreding van Parsons maakte de mijlpaal Sweetheart Of The Rodeo mogelijk. Uiteindelijk kan vooral McGuinn verantwoordelijk worden gehouden voor de erfenis van The Byrds, een band die met zijn harmonieën en rinkelende gitaren talloze jongere bands heeft beïnvloed.
Jackson Browne maakte halverwege de jaren zestig deel uit van de Californische Orange County folkscene, samen met onder andere Tim Buckley, Steve Noonan (een van de eersten die een Browne compositie opnam) en Greg Copeland (voor wie Browne later een album produceerde). Nadat velen – van Nico tot The Byrds – songs van hem hadden opgenomen begon voor Browne een uiterst succesvolle solocarrière. Hij werd de prominente, sensitieve singer/songwriter van de studio-rockscene van Los Angeles in de jaren zeventig en beleefde dat decennium zijn hoogtijdagen, samen met The Eagles en Linda Ronstadt. Dit stagneerde enigszins toen hij meer politiek beladen repertoire ging schrijven, ondanks dat de kwaliteit van zijn songs altijd hoog bleef.
(bron: wikipedia)Donald Hugh (Don) Henley (Gilmer (Texas), 22 juli 1947), opgegroeid in Linden (Texas) is een rockmuzikant die vooral bekend is als drummer en een van de leadzangers van de Amerikaanse band Eagles. Henley zong veel bekende Eagles-hits, waaronder: Hotel California, Witchy Woman, One of These Nights, Desperado, Life in the Fast Lane en The Long Run. Met the Eagles heeft Henley wereldwijd meer dan 150 miljoen albums verkocht en zes Grammy Awards gewonnen, naast de drie Grammy's die Henley voor... meer
In een bliksemcarrière die amper twee jaar duurde groeiden The Mamas & The Papas uit tot iconen van het hippiedom. De Californische meerstemmige zanggroep staat symbool voor zowel de verlokkingen als de valkuilen van de vrije liefde; hun liedjes staan decennia later nog recht overeind als prachtige idyllische odes aan liefde en zonneschijn. Wie wil weten hoe de uiteindelijke bezetting tot stand kwam hoeft alleen maar de single Creeque Alley te luisteren, een song die tevens een mooi beeld geeft van de plaatselijke folkscene van de jaren zestig. Wisselende relaties binnen de band zorgden ervoor dat na enkele uiterst succesvolle singles (California Dreaming, Monday Monday) al snel het doek viel. Het zwaarlijvige boegbeeld Mama Cass Elliott overleed in 1974 aan een hartaanval.
Ontsproten uit het verlangen van Eric Clapton om na zijn dienstverband bij The Yardbirds weer pure blues te spelen, groeide het trio Cream uit tot de eerste superband van de jaren zestig en was als zodanig de directe inspiratiebron voor The Jimi Hendrix Experience. Samen met drummer Ginger Baker en bassist Jack Bruce verkende Clapton de grenzen van het genre – met name die van het volume werden flink opgerekt! – en in een korte maar hevige periode stonden ze met hun ambitieuze, soms zwaar overstuurde sound aan de wieg van zowel bluesrock, psychedelica en hardrock. Een uiterst invloedrijke band, waarvan de reünie in 2005 door een generatie rockfans met gejuich werd begroet.
(bron: wikipedia)Lindsey Buckingham, (Palo Alto, 3 oktober 1949) is een Amerikaanse producer, gitarist, zanger en was tot april 2018 lid van de band Fleetwood Mac.
Terwijl zijn broers uitblonken in de sport, raakte Lindsey al op jonge leeftijd geïnteresseerd in muziek. In zijn highschool tijd speelde hij in een rock-'n-roll-bandje, genaamd Fritz. In deze periode leerde hij ook Stevie Nicks kennen.
Begin jaren zeventig gingen de twee samen verder en in 1973 namen zij het niet bepaald succesvolle album Buckingham Nicks... meer
(bron: wikipedia)Stephanie Lynn "Stevie" Nicks (Phoenix (Arizona), 26 mei 1948) is een Amerikaanse zangeres.
In het midden van de jaren 70 werd Nicks een megaster als charismatische zangeres van de (voormalige) Engelse bluesformatie Fleetwood Mac, waar ze in 1974 als "package deal" werd aangenomen door Mick Fleetwood, daar waar het eigenlijk alleen om haar toenmalige levensgezel Lindsey Buckingham ging.
Nicks paste echter wonderwel in het nieuwe concept en ze zette samen met Buckingham de band weer op de kaart.
Nicks werd... meer
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
Toen Mick Jagger ooit verklaarde dat hij op zijn veertigste geen Satisfaction meer wou zingen, kon hij niet vermoeden dat hij het in de 21ste eeuw nog steeds zou vertolken. Ook het maken van soloplaten kwam toen waarschijnlijk nog niet bij hem op. Toch zorgden spanningen binnen The Rolling Stones er in 1985 voor dat hij een paar van zijn beroemde rockmaatjes (waaronder Pete Townsend en Jeff Beck) uitnodigde om She’s The Boss te maken. Nieuwe wegen sloeg hij er niet mee in, maar het album rockte net zo goed als het beste late werk van de Stones. Op de twee daaropvolgende soloalbums week hij wat meer af van de Stones-formule, vooral op Wandering Spirit (1993), dat profiteerde van de bijdragen van Flea en Lenny Kravitz.
John Mellencamp (voorheen John Cougar) gold begin jaren tachtig als een groot talent en werd bij zijn debuut ‘de nieuwe Bruce Springsteen’ genoemd. Het is een belofte die hij gedeeltelijk heeft kunnen inlossen. Zijn albums gingen zo’n 45 miljoen keer over de toonbank, maar echte populariteit geniet hij vooral op zijn eigen continent, wellicht vanwege zijn zeer Amerikaans georiënteerde teksten. Qua sound verschilt hij nauwelijks van The Boss en daardoor is Mellencamp te scharen in het clubje ambassadeurs van de Amerikaanse spierballenrock, waar naast Springsteen ook Bon Jovi en Tom Petty toe behoren.
Bono Vox van U2 was een van de weinige echte rockhelden van de jaren tachtig. Hij wist met de Ierse band internationaal erkenning af te dwingen met een politiek betrokken benadering van muziek. Met zijn vroege werk bracht de band alternatieve rock naar de stadions, waarbij Bono’s expressieve vocalen en de heldere gitaarlijnen van The Edge nauw communiceerden met de ritmesectie, die bestond uit bassist Adam Clayton en drummer Larry Mullen Jr. In 1987 bereikte U2 de supersterrenstatus met het album The Joshua Tree, waarmee hun geluid uit de jaren tachtig een groots hoogtepunt bereikte. In de jaren negentig begon de band bewust afstand te nemen van dat epische imago en voegde elementen uit ambient, dance en elektronica toe aan het songmateriaal van Achtung Baby uit 1991. Gedurende dat decennium putten ze verder uit deze bron. Ze begonnen de 21ste eeuw in hun triomfantelijke oude vorm en werden gebroederlijk omarmd door zowel nieuwe fans als fans voor het leven.
Bruce Springsteen dook voor het eerst op in New Jersey aan het begin van de jaren zeventig. Begeleid door zijn onstuimige E Street Band, klonk hij aanvankelijk als een kruising van
Bob Dylan en de vroege
Tom Waits. Het verstevigen van zijn geluid leverde het meesterwerk
Born To Run (1975) op, dat lovende kritieken ontving vanwege de
Phil Spector-achtige grandeur en de rauwe songteksten. Negen jaar later brak Springsteen met het opgepompte stadionrockgeluid van
Born In The U.S.A. wereldwijd door. In de tussentijd schreef hij ook uitstekende akoestische albums zoals
Nebraska en
The Ghost Of Tom Joad. Springsteen, die opgroeide in een arbeidersgezin, vergat zijn achtergrond nooit. Zijn album
The Rising uit 2002 wordt beschouwd als een van de fraaiste muzikale reacties op 9/11. In 2006 nam Springsteens carrière weer een opvallende wending. Op
We Shall Overcome speelde hij ruige volksliedjes, geschreven of bekend gemaakt door de Amerikaanse folkartiest
Pete Seeger.
