TopPop : Legendarische televisie onvergetelijke muziek ; vol.7 & 8

Londen
Status Quo, ook wel bekend als The Quo of gewoon Quo, is een Britse rockband waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl. De klassieke bezetting, ook wel Frantic Four genoemd, bestond enerzijds uit oprichters Alan Lancaster en Francis Rossi en anderzijds uit Rick Parfitt en John Coghlan. Status Quo heeft meer dan 60 hits in het Verenigd Koninkrijk behaald, meer dan welke andere rockband ook. 22 singles bereikten de top tien in het Verenigd Koninkrijk.... meer

Hot Chocolate is een Britse discoband die in 1968 werd opgericht door de op Jamaica geboren zanger Errol Brown (1943-2015). De band was vooral succesvol in de jaren 70 en 80 en scoorde tussen 1970 en 1984 ieder jaar een hit.
Brown begon zijn muziekcarrière met het maken van een reggaeversie van John Lennons Give Peace a Chance, maar er werd hem verteld, dat hij toestemming nodig had. Tot Browns verbazing werd hij benaderd door Apple Records, aangezien John Lennon... meer

Wilhelmus Albertus (Benny) Neyman (Maastricht, 9 juni 1951 – Soesterberg, 7 februari 2008) was een Nederlandse zanger.
Neyman werd geboren in Maastricht. Op zijn zesde kreeg hij een gitaar met Sinterklaas en nam les. Hij luisterde graag naar de radio en kocht af en toe een plaatje. Eind jaren 60 maakte hij kennis met de muziek van Engelse popbands. Na zijn MULO-diploma volgde hij begin jaren zeventig een opleiding aan de Kleinkunst Academie in Amsterdam. Neyman brak in de tweede... meer

Fun Boy Three was een afsplitsing van de Britse skaband The Specials bestaande uit Terry Hall, Lynval Golding en Neville Staple. Tijdens hun korte bestaan (1981-1984) waren ze enorm populair in Groot-Brittannië en scoorden ze er zes top 40-hits.
Fun Boy Three was ontstaan doordat Hall, Staple en Golding zich geremd voelden in hun creativiteit. Ze verlieten de Specials na het nr. 1-succes van Ghost Town en namen manager Rick Rogers mee. De muziek werd minder ska en meer pop,... meer

Frank Paardekoper (Zandvoort, 15 december 1954), beter bekend als Dingetje, is een Nederlands artiest die zichzelf liever antiest noemt. Hij neemt persiflages van bestaande nummers op, met heel af en toe een zelfgemaakt nummer ertussendoor.
In 1977 nam Dingetje op aanraden van Alfred Lagarde een persiflage op van de reggaehit Cocaine in my brain van Dillinger, de inspiratie voor de artiestennaam Dingetje. De Nederlandse vertaling, Ik ga weg Leen, werd geschreven door Ger Loogman, die samen met Michel Damen... meer

Dr. Hook & The Medicine Show, vanaf 1975 afgekort tot Dr. Hook, was een pop-country rockband uit Union City (New Jersey).
Dr. Hook kwam voort uit de band The Chocolate Papers. Nadat deze uit elkaar was gegaan, trok bandlid George Cummings van Chicago naar New Jersey, waar hij het initiatief nam voor een nieuwe band. Ray Sawyer, Billy Francis en Popeye Phillips die eveneens in The Chocolate Papers hadden gespeeld sloten zich bij Cummings aan en als bassist werd Dennis... meer

Hans de Booij (Arnhem, 2 juni 1958) is een Nederlandse zanger en liedjesschrijver.
De Booij studeerde kleinkunst in Antwerpen en werd daarna theatertechnicus voor onder andere Boudewijn de Groot.
In het begin van de jaren tachtig vormde hij met Alain Mazijn de cabaretgroep Circus Stupido. Ze brachten een single uit (We gaan en Alles is al gezegd), geproduceerd door Bram Vermeulen. De groep Golden Delicious verzorgde de begeleiding.
Muziekuitgever Hans Kusters stelde hem in 1983 in staat zijn eerste album... meer

Patricia Anglaia Margareth Paaij (Rotterdam, 7 april 1949) is een Nederlands zangeres en mediapersoonlijkheid. Ze schrijft haar achternaam sinds het begin van haar zangcarrière als 'Paay'.
Paay komt uit een muzikale familie. Haar vader, John Paay, speelde in bigbands en orkesten. Hij trad op voor Amerikaanse militairen in Duitsland, waardoor het gezin een tijdlang in Duitsland woonde. Op de kleuterschool klom ze al op stoelen om iets voor te dragen en vanaf haar twaalfde kreeg ze piano- en balletlessen.Muziekencyclopedie,... meer