The Freddie Mercury tribute concert : Special 10th anniversary edition

Als Robert Plant na het uiteengaan van Led Zeppelin nooit meer een noot had gezongen, zou hij nog altijd de geschiedenis in zijn gegaan als één van de grootste rockzangers aller tijden. Zijn gezonde productiviteit in zijn post-Zeppelin solocarrière is het bewijs van een eigen artistieke visie. Toegegeven, Plants eerste platen aan het begin van de jaren tachtig lagen nog dicht bij Led Zeppelin, maar ten tijde van Shaken ’n Stirred (1985) had hij meer gemeen met Peter Gabriel dan met jaren zeventig bluesrock. In een uitstapje met The Honeydrippers verkende Plant zijn liefde voor rock & roll uit de jaren vijftig. In de 21ste eeuw verkende hij rootsmuziek uit verschillende windstreken. Op het voor een Grammy genomineerde album Dreamland (2002) blies hij nummers van The Youngbloods en Tim Buckley nieuw leven in. Vijf jaar later verrast hij met het intieme album Raising Sand, een duetplaat met bluegrass-icoon Alison Krauss.

Gedurende haar vroege carrière was de androgyne diva met de hese stem Annie Lennox vooral bekend als de ene helft van het enorm succesvolle popduo The Eurythmics. Nadat ze in 1991 afscheid had genomen van haar partner Dave Stewart, groeide Lennox uit tot een succesvolle, en door de critici omarmde soloartiest. Ze koppelde een gelikte productie aan songs die zwaar uit klassieke soul, traditionele pop en de singer/songwritertraditie putten. Zo bracht Lennox diverse albums uit met geraffineerde alternatieve pop voor een rijp publiek. Haar onovertroffen mooie stem en smaakvolle liedjes maken van Lennox een uniek en geliefd performer.

David Bowie (1947-2016) was een vernieuwende artiest, die gedurende zijn lange loopbaan de meest uiteenlopende muziekstijlen naar zijn hand zette. Hij was van grote invloed op een hele generatie muzikanten ná hem.

David Bowie werd in 1947 geboren in Londen als David Jones. Op jonge leeftijd kwam de zanger in de ban van de rock-n’-roll en hij leerde de saxofoon te bespelen. Na een aarzelende start in diverse bandjes, probeerde Bowie het als solo-artiest. Een groot aantal singles (en zijn debuutalbum) flopten, maar met het nummer Space Oddity brak hij door. Het liedje over een wandeling door de ruimte kwam precies op tijd uit: in hetzelfde jaar (1969) zette de eerste mens een stap op de maan.

Daarna ging het snel met Bowie. Met een ijzersterke band (The Spiders From Mars) zette hij het alter ego Ziggy Stardust neer. Bowie speelde met zijn androgyne uiterlijk. Hij leek een buitenaards wezen, dat zowel man als vrouw was. Samen met Marc Bolan (T.Rex) vond Bowie zo de glamrock uit. Toen iedere popartiest zich een dergelijk imago aanmat, besloot Bowie zijn Ziggy-persona te laten sterven. Hij vertrok naar de Verenigde Staten om daar een soulplaat (Young Americans) op te nemen. Vanwege zijn magere uiterlijk en aristocratische verschijning geeft de Britse pers hem de bijnaam ‘The thin white duke’.

Na een periode in de VS vertrok David Bowie naar West-Berlijn om daar muziek op te nemen, die nog altijd als baanbrekend geldt. Een van zijn bekendste nummers, Heroes, was geïnspireerd op een verliefd stel dat Bowie zag zoenen in de schaduw van de Berlijnse Muur. Hij nam het lied later ook in het Duits op. Ook de albums Low en Lodger werden in Berlijn opgenomen. Daarnaast produceerde Bowie daar ook de eerste twee albums van zijn vriend Iggy Pop. Het knappe van David Bowie was dat hij artistieke innovatie wist te koppelen aan commercieel succes. In de jaren 80 scoorde hij met Let's Dance zijn grootste hit in Nederland. Andere grote hits uit die tijd zijn Under Pressure (met Queen), Dancing In The Streets (met Mick Jagger) en Tonight (met Tina Turner).

In de jaren 90 is Bowie weer vanouds de muzikale kameleon die experimenteert met hardrock (met de groep Tin Machine) en drum & bass (Earthling), maar ook teruggrijpt naar zijn albums uit de late jaren 70 (Heathen). Populaire groepen als Blur, Suede en Nirvana zetten de zanger op een voetstuk. Bowie zelf ondergaat de lof bescheiden. In 2004 kondigt de zanger aan dat hij stopt met optredens en lijkt met pensioen te gaan. De verrassing is dan ook groot als Bowie terugkomt met twee sterke albums: The Next Day (2012) en Blackstar (2016). Blackstar, dat juichend werd ontvangen door de internationale muziekpers, blijkt ook zijn laatste album te zijn. Twee dagen na de release overlijdt Bowie aan de gevolgen van kanker.

George Michael werd in de jaren tachtig een wereldster als helft van het opgewekte dancepop-duo Wham!, alvorens na drie hitalbums een solocarrière te beginnen. Michael werd zelfs nog succesvoller in zijn eentje, door het afstoffen van oude dansstijlen (soul, disco etc.) en zelfs door zich in te laten met maatschappijkritiek (Listen Without Prejudice, 1990). Na de dood van Freddy Mercury trad Michael op tijdens een sterk bezet tribute-concert met Queen, waar hij Freddies rol op zich nam. Ondanks controverses in de roddelpers over zijn seksualiteit en drugsgebruik en hoogoplopende conflicten met zijn platenmaatschappij, bleef George Michael succesvol als soloartiest tot in de eenentwintigste eeuw. In juni 2007 was Michael de eerste artiest die een concert verzorgde in het nieuwe Wembley-stadion in Londen, drie decennia nadat Wham! zijn laatste show speelde op dezelfde plek. Eind 2016 overleed de zanger onverwacht in zijn slaap.

Elton John kent één van de langste en meest succesvolle carrières in de popgeschiedenis. Hij begon als zanger en pianist van gevoelige liedjes, maar viel later vooral op vanwege zijn extravagante kleding en theatrale podiumact. Elton John (geboren als Reginald Dwight) is zo het schoolvoorbeeld van de overdadige jaren zeventig-artiest. Gedurende de jaren tachtig scheidde hij een tijdje van zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin. John moderniseerde zijn geluid, met wisselend resultaat. In de vroege jaren nul kwam John weer in beeld als een succesvol veteraan, die niet te beroerd was om af en toe een talentvol en jong singer-songwritertalent aan te prijzen.