Reunion blues
Catalogusnr.:JED0541
Film uitgebracht:0001
Drager uitgebracht:Maart 2008
Genres:
- Jazz
- Cool jazz/West coast
- Hard bop/Soul jazz
- Mainstream en swing
- Bebop
Totale speelduur:83 min.
Jouw waardering:
- *
- *
- *
- *
- *
Gemiddeld:nog geen waarderingen
Product:1 dvd-video
Bestel-info:
- Salt Peanuts 44620
DVD regio:
- regio 2 (Europa, Nederland)
TV standaard:
- PAL
- Zwart/wit
Object status:
Filmbeelden

Tracks
-
- Oscar Peterson
- Ray Brown
- Ed Thigpen
1Place St. Henri -
- Oscar Peterson
- Ray Brown
- Ed Thigpen
2Reunion blues -
- Oscar Peterson
- Ray Brown
- Ed Thigpen
3My one and only love -
- Oscar Peterson
- Ray Brown
- Ed Thigpen
4Nightingale -
- Oscar Peterson
- Ben Webster
- Niels-Henning Ørsted-Pedersen
5Poutin' -
- Oscar Peterson
- Ben Webster
- Niels-Henning Ørsted-Pedersen
6Sunday -
- Oscar Peterson
7It's only a paper moon -
- Oscar Peterson
8Sweet Lorraine -
- Oscar Peterson
9Stompin' at the Savoy -
- Oscar Peterson
- Ray Brown
- Ed Thigpen
10Yours is my heart alone
Gerelateerde artikelen
-
Nederlandse jazz: Boy Edgar Prijs
Sinds 2021 wordt Nederlands meest prestigieuze jazzprijs, de Boy Edgar Prijs beheerd door Fonds Podiumkunsten. Een eervolle… meer
-
Canon der cultartiesten: Bud Powell
De Amerikaanse jazzpianist Bud Powell wordt gerekend tot de belangrijkste pioniers van de bebop en als vernieuwer van de moderne… meer
-
Canon der cultartiesten: Alice Coltrane
Als saxofonist John Coltrane de vader is van wat tegenwoordig spiritual jazz wordt genoemd, dan is zijn weduwe Alice Coltranede… meer
-
Vijf interessante duetten van Toots Thielemans
De mondharmonica-legende Toots Thielemans had een prachtige staat van dienst. Hij speelde gedurende zijn lange loopbaan met… meer
-
Rudy Van Gelder overleden
Geluidstechnicus Rudy van Gelder overleed op 25 augustus 2016 op 91-jarige leeftijd. Hij was vooral bekend van zijn werk voor… meer
Genres Cool jazz/West coast
Cool jazz is een meestal door blanken gespeelde variant van bebop waarin de musici hun emoties wat meer onder controle probeerden te houden. De tempo’s waren lager dan bij bebop en er was (net als bij de swing) meer aandacht voor arrangementen en consonante klanken. De blanke pianist Lennie Tristano, een van de grote initiatoren van de cool jazz, wilde geen ritmische fratsen van de drummer maar een gelijkmatige puls waarover de blazers met bijna chirurgische precisie samenspeelden. Trompettist Miles Davis zette rond 1950 de toon voor een zachtere, subtielere manier van spelen met het uitbrengen van Birth of the Cool, muziek voor een 9-mansformatie die werd gearrangeerd door de blanke arrangeurs Gil Evans en Gerry Mulligan. Mulligan, een vermaard baritonsaxofonist, was samen met musici als Shorty Rogers en Art Pepper één van de belangrijkste exponenten van de west coast jazz, een aan de cool jazz verwante stijl die werd gespeeld door voornamelijk blanke muzikanten die werkten in de studio’s van California. meer
Hard bop is een eenvoudigere, meer aardse vorm van bebop met kortere, eenvoudigere thema’s en de toevoeging van blues, funk- en gospelelementen. Repetitieve en meer op dans georiënteerde ritmes werden belangrijker dan inventieve complexe harmonieën en ingewikkelde improvisaties. Op de plaat verschilde de hard bop ook om een andere reden van de bebop. Op de 78-toerenplaten hadden de oude boppers maar vier minuten per kant om hun verhaal kwijt te kunnen. Met de komst van de langspeelplaat (vanaf 1948) kon de luisteraar ook thuis luisteren naar hardbop-improvisatoren die meer tijd hadden om hun muzikale ideeën te ontwikkelen.Saxofonist Cannonball Adderley en zijn cornet-spelende broer Nat speelden begin jaren zestig een vorm van (hard) bop die was doorspekt met gospel-invloeden. Hun stijl werd gepromoot als soul jazz en de band scoorde grote hits met stukken als Work Song en Mercy, Mercy, Mercy. Naarmate er meer gebruik werd gemaakt van een strak ritme en repetitieve ‘grooves’ werd er ook wel gesproken van funk jazz. Het werk van musici als gitarist Grant Green en saxofonist Eddie Harris is nog steeds van grote invloed op hedendaagse bands als New Cool Collective.
Bebop is de beweeglijke grote-stadsmuziek vol complexe akkoorden en verrassende ritmische accenten, die in de vroege jaren veertig werd ontwikkeld tijdens jamsessies in de New Yorkse club Minton’s Playhouse. De grotere orkesten uit het swing-tijdperk maakten daarbij plaats voor kleine combo’s, meestal bestaande uit een ritmesectie (drums, bas, piano) en enkele blazers (trompet, saxofoon). Het basisritme van de swing, met vier klappen per maat op de bassdrum, werd verplaatst naar het grote bekken, de high-hat kreeg de after-beat en op de rest van de trommels en bekkens werden de meest gewaagde accenten gegeven. De akkoorden kregen vele harmonische toevoegingen en de akkoordenschema’s werden steeds complexer. Niet meer de melodie van een nummer, maar het ingewikkelde akkoordenschema werd het uitgangspunt voor improvisaties, meestal in een moordend tempo. Mede dankzij de moeilijk mee te neuriën melodieën en het excentrieke gedrag van een aantal bop-sterren kwam de bebop al snel in een subcultuur terecht. Toch zijn in vrijwel alle moderne jazzstijlen de harmonieën en ritmiek van de bebop terug te vinden.
Artiest Oscar Peterson
Pianist Oscar Peterson (Canada, 1925) was een van jazzartiesten met de meeste opgenomen albums. Aan het begin van zijn carrière ging hij een samenwerking aan met producer Norman Granz en sinds de jaren vijftig was hij een van de steunpilaren van Granz’ labels (Verve en Pablo). Peterson werkte hoofdzakelijk in triobezettingen met afwisselend gitaar & bas of bas & drums, maar deed ook solo-optredens en concerten met grotere groepen en een volledig orkest. Hij beschikte over een fabuleuze techniek waarmee hij altijd krachtige swingende muziek wist te produceren in een unieke eigen stijl die het midden hield tussen swing en bop. meer
De Amerikaanse jazzbassist Ray Brown (1926-2002) speelde samen met vele grootheden, zoals Dizzy Gillespie, Frank Sinatra en Oscar Peterson. Brown begon op achtjarige leeftijd met pianolessen, maar kreeg een contrabas toegewezen in het schoolorkest. Op zijn twintigste verhuisde hij naar New York, waar hij werd aangenomen door Dizzy Gillespie. Hij speelde van 1946 tot 1951 in diens band, met Milt Jackson (vibrafoon), Kenny Clarke (drums) en John Lewis (piano) die later met Percy Heath het Modern Jazz Quartet zouden vormen. In 1947 trouwde Brown met zangeres Ella Fitzgerald en ze adopteerden een kind van Fitzgeralds halfzuster Frances, dat zij Ray Brown jr. noemden. Ze scheidden in 1952. Brown sr. speelde van 1951 tot 1966 in het trio van Oscar Peterson. Daarna was hij naast musicus ook manager van andere musici, waaronder het Modern Jazz Quartet. Begin jaren tachtig ontdekte hij Diana Krall. Door zijn krachtige sound en stuwende spel werd Ray Brown wel de meest ‘dragende’ bassist in de jazz genoemd.
De Deense jazzbassist Niels-Henning Ørsted-Pedersen, bijgenaamd The Viking, wordt beschouwd als één van de belangrijkste Europese (contra)bassisten. In zijn carrière speelde hij samen met vele grootheden uit de jazz zoals Sonny Rollins, Dexter Gordon, Kenny Drew en Oscar Peterson.