Checkerboard Lounge : Live in Chicago 1981 [+ bonus cd]
Catalogusnr.:JAD0247
Film uitgebracht:0001
Drager uitgebracht:Juli 2012
Genres:
- Blues
- Rhythm & Blues
- Rock
Totale speelduur:105 min.
Jouw waardering:
- *
- *
- *
- *
- *
Gemiddeld:nog geen waarderingen
Product:1 dvd-video & 1 compact disc
Bestel-info:
- Eagle Vision ERDVCD069
DVD regio:
- regio 0 (oa. Nederland)
TV standaard:
- NTSC
- Kleur
Object status:
Samenvatting
‘Those English boys want to play the blues so bad – and that’s just how they play it!’ Een bekende quote waarmee Sonny Boy Williamson zijn ongezouten mening gaf over The Yardbirds, en in een adem ook bands als The Rolling Stones schoffeerde. Want ook zij waren begin jaren zestig begonnen met het naspelen van Amerikaanse bluesartiesten als Bo Diddley, Willie Dixon en Muddy Waters. Hoewel sommige bluespuristen altijd zijn blijven denken zoals Sonny Boy Williamson, vond Waters de Engelse jongens zo slecht nog niet. Deze dvd met een optreden uit 1981 laat dat overduidelijk zien. In de huiselijke nachtclub van Buddy Guy zien we Mick Jagger, Keith Richards en Ron Wood geïnspireerde bijdragen leveren aan een optreden van de oude meester. Het is een komen en gaan op het podium, want ook Buddy Guy en Lefty Dizz komen nog een paar nummers spelen. Eigenlijk is dit een optreden dat doodnormaal aandoet, maar toch historisch is. De Engelse jongens worden namelijk breed omarmt door hun oudere Amerikaanse voorbeelden. (JE)
Filmbeelden

Tracks
-
1Sweet little angel
-
2Flip flop and fly
-
3Introduction [instrumental]
-
4You don't have to go
-
5Country boy
-
6Baby please don't go
-
7Hoochie coochie man
-
8Long distance call
-
9Mannish boy
-
10Got my mojo workin'
-
11Next time you see me
-
12One eyed woman
-
13Baby please don't go
-
14Clouds in my heart
-
15Champagne and reefer
-
16Instrumental 1
-
17Introduction
-
18You don't have to go
-
19Baby please don't go
-
20Hoochie coochie man
-
21Long distance call
-
22Mannish boy
-
23Got my mojo workin'
-
24Next time you see me
-
25One eyed woman
-
26Clouds in my heart
-
27Champagne and reefer
-
28You're gonna miss me when I'm gone
-
29Black limousine
Gerelateerde artikelen
-
Chuck Berry: acht bewonderaars van een icoon
Chuck Berry overleed 18 maart 2017 op 90–jarige leeftijd. De gitarist geldt als een van de uitvinders van de rock-‘n-roll… meer
-
Curiosa pop: 5 x iets anders van Queen
Elk jaar met oud en nieuw hetzelfde liedje. Op het moment dat de oliebollen al een beetje slof en muf worden, moet je ook nog… meer
-
Van Eigen Bodem: Daniel Lohues
In Van Eigen Bodem schenken we aandacht aan de Nederlandse popcultuur in de breedste zin van het woord: van stadionacts tot… meer
-
De Tijdmachine: Blind Melon
In de herfst van 1995 werden fans van alternatieve rock opgeschrikt door een triest bericht. Shannon Hoon, de frontman van… meer
-
De Tijdmachine: Phil Lynott
Het jaar begon in 1986 slecht voor de fans van de Ierse rockband Thin Lizzy. Op 4 januari kwam het bericht dat frontman Phil… meer
Genres Blues
Oorspronkelijk de muziek van de zwarte plattelandsbevolking uit de zuidelijke Amerikaanse staten, voortgekomen uit negro spirituals en slavenliederen. Hieruit ontstaat rond 1900 de countryblues: eenvoudige klaagzangen met akoestische gitaar- of pianobegeleiding. Wanneer de arme zwarten het racisme en de werkloosheid van het zuiden ontvluchten, nemen ze ook hun blues mee naar het noorden. Muddy Waters is één van de eerste artiesten die de blues elektrisch versterkt. In die ‘Chicago blues’ kristalliseert zich ook de bezetting uit, die later essentieel is in de popmuziek: zang, gitaar, basgitaar en drums. In verschillende Amerikaanse steden ontstaan bluesscènes, elk met een uniek geluid. Een essentiële popvariant is de blanke blues of bluesrock, die in de jaren zestig in Engeland opkomt. Groepen als Led Zeppelin en The Rolling Stones maken goede sier met tekst en muziek die ze soms letterlijk ‘leenden’ van hun oudere, zwarte voorbeelden. meer
De term rhythm & blues werd in 1948 bedacht door platenbaas Jerry Wexler als vervanging van de dubieuze term ‘race music’. Dat was een overkoepelende term voor alle muziek van Afro-Amerikaanse origine. Vanaf de jaren veertig werd rhythm & blues een stijlaanduiding voor muziek die elementen uit jazz, blues, boogie-woogie en gospel samensmolt. Daarmee is het de voorloper van latere genres als soul en rock-‘n-roll. Rhythm & blues deelt de doorleefde voordracht met soulmuziek, terwijl het opzwepende ritme en de realistische teksten een voorbode zijn van de rock’-n’roll. In Engeland is het in de jaren zestig de benaming voor groepen als The Rolling Stones, The Animals en Cream. Het geluid van deze Britse groepen was meer gitaar georiënteerd en daardoor harder dan die van hun zwarte voorgangers. Vanaf de jaren zeventig werd het gangbaar om die afsplitsing ‘rock’ te noemen.
Rock is een algemene term voor alle popmuziek die in het verlengde ligt van de oorspronkelijke rock-‘n-roll: stoere muziek met een opstandig, tegendraads karakter en gitaar, bas en drums als voornaamste instrumentarium. Stijl, imago en inhoud zijn belangrijke onderscheidende factoren. Rockmuziek maakt vrijwel exclusief gebruik van vierkwartsmaat en elektrische versterking en ontwikkelde zich in de jaren zestig via stijlen als beat, surf en psychedelica tot latere vormen als hardrock/metal, progressive rock, punk en alternative rock. Een bijzondere vermelding verdient AOR (adult oriented rock), de stroming waarin bands zorgvuldig de muzikale kenmerken van ‘classic rock bands’ cultiveren, wat ten koste gaat van het rebelse karakter. Die combinatie maakt het tot ideale radiomuziek en AOR-bands als Chicago, Boston, Toto, Styx, Heart en Fleetwood Mac scoren in de jaren zeventig dan ook enorme hits.
Artiest The Rolling Stones
The Rolling Stones begonnen begin jaren zestig als een van de vele groepen uit de Britse blues/rhythm and blues-scene. Ze wisten al snel grote bekendheid te krijgen, met een perfecte combinatie van hitsingles en mediagenieke schandalen. In de jaren zeventig was Keith Richards uitgegroeid tot een bonafide gitaarheld en was Mick Jagger een onwaarschijnlijk sekssymbool. De wereld werd een podium voor The Stones en muzikaal bleven zij paden bewandelen tussen blues, rock en wat hen dan ook op de volgende hoek mocht opwachten, zoals reggae, funk of disco. Ondanks aanslagen van de steeds veranderende mode, soloalbums of gewoonweg het toenemen van de leeftijd wisten zij gedurende alle decennia te volharden en uit te groeien tot een eerbiedwaardig instituut, dat weigert zijn titel neer te leggen van “De Beste Rock ‘n’ Rollband Van De Wereld”. meer
Als er één man symbool kan staan voor de ontwikkeling van de blues, dan is dat Muddy Waters wel. Waters werd in 1913 als McKinley Morganfield geboren op het platteland van Mississippi. Daar speelde hij akoestische blues die in 1941 werd vastgelegd door Alan Lomax, de bekende verzamelaar van volksmuziek. In 1943 vertrok Waters naar Chicago waar hij een belangrijke rol speelde bij het ‘electrificeren’ van de blues. Aan zijn hand groeide de blues uit luid verstrekte stadmuziek. Waters bekendste nummers (Hoochie Coochie Man, Mannish Boy) werden door veel bekende artiesten gecoverd zoals The Rolling Stones en de Allman Brothers Band. Waters overleed in 1983. Zijn zoon Big Bill Morganfield zette het vak voort.