Dialogues des Carmelites

Wie waagt het zijn leven te geven voor zijn diepste geloof, zijn dierbaren, zijn ware zelf? In deze opera is het ironisch genoeg de kinderlijke flapuit Constance die het christelijke martelaarschap met een ijzige logica weet te verwoorden: ‘Misschien sterven we niet voor onszelf, maar voor elkaar, of zelfs in plaats van elkaar, wie zal het zeggen?’ Zangeres Patricia Petibon was geknipt voor deze rol. Ze zong hem in 1999 in Straatsburg. Op deze dvd echter (Brussel, 2013) vertolkt ze de rol van de hypernerveuze Blanche de La Force, en dat doet ze niet minder indrukwekkend. Ook de rest van de cast mag er zijn (o.a. Véronique Gens en Sandrine Piau). De psychologische en spirituele horror van deze opera kruipt de toeschouwer onder de huid. De sterfscènes – vrijwel alle zusters vinden de dood – zijn zeer grimmig. In deze productie is de slotscène met de guillotine (door Poulenc toegevoegd aan de instrumenten!) ietwat verzacht, hoewel het effect niet minder suggestief is. De Dialogues des Carmelites gaat terug op een waargebeurd verhaal uit de tijd van de Franse revolutie. Naderhand werd het verhaal verteld door de enige zuster die het overleefde. In 1947 vormde Georges Bernanos het gegeven om tot een filmscenario, dat vooral als toneelstuk bekend is geworden. Begin jaren ’50 zag Poulenc de voorstelling. Hij maakte er een opera van, die in 1957 in Milaan in première ging. (HJ)