Concerto for violoncello and orchestra no.1 in E flat major, op.107

Mstislav Rostropovich was naast fenomenaal cellist ook pianist, dirigent en politiek activist. Zijn eerste lessen kreeg hij van zijn vader Leopold Rostropovich. Op het Conservatorium van Moskou vervolgde hij zijn cellostudie bij Kozolupov en studeerde compositie bij Sjostakovitsj. Vanaf de jaren vijftig rees zijn ster en maakte zijn spel grote indruk bij critici en publiek. Verschillende Russische componisten waren er snel bij om stukken voor hem te componeren, waaronder Prokofjev, Sjostakovistj en Katsatoerjan. Ook in West-Europa raakten vooraanstaande componisten geïnspireerd door zijn spel en voorzagen het cellorepertoire van belangrijke nieuwe werken, zoals de drie Cellosuites van Britten en de Celloconcerten van Dutilleux, Lutoslawski en Schnittke. Karakteristiek voor Rostropovich’ spel is een uitzonderlijk zuivere intonatie met een rijke en sonore klank in alle registers. Vanaf de jaren zestig ontwikkelde hij zich ook als getalenteerd dirigent. Naast zijn buitengewone muzikaliteit wordt eveneens zijn politiek engagement geroemd. In de jaren zeventig maakte Rostropovich zich sterk voor een grotere culturele vrijheid in de Sovjet Unie, wat hem in 1978 het staatsburgerschap kostte. Grote indruk maakte hij met een spontaan solorecital bij de Berlijnse Muur met Suites van Bach tijdens de wende van 1989. (JWvR) meer